cleveland

Eenmaal aangekomen in Cleveland was het nog maar een kwestie van het laadruim openen en dan snel nog even wat uurtjes de wal op! Samen met de mede leerling ben ik als echt toerist met de camera op pad gegaan. Ik was nog nooit in Amerika geweest dus ik vond het maar wat leuk om de brandweerwagen, politiewagen en brandkranen en al dat soort dingen nu eens in het echt te zien in plaats van op de tv. Het was nog een heel gedoe om het haven terrein af te komen. In Amerika zijn ze ontzettend streng als het gaat om het land binnen komen. Er moest dus ook iemand ons bij het schip komen ophalen, naar de port brengen, checken en dan hopen dat alles goed was. Ze stellen je een paar vragen, controleren je ‘shorepas’ en toen was het: Welcome to the United States of America! Na de poort kon je gewoon compleet je eigen gang gaan zonder dat iemand op je lette! Een beetje tegen strijdig was het dus wel. Na een beetje rond gelopen te hebben besloten we een poging te wagen om het hoogste gebouw binnen te komen om daar van het uitzicht te gaan genieten. Helaas konden de deuren alleen vanaf de binnenkant geopend worden. Toen er eindelijk een vrouw naar buiten kwam vroegen we om het mogelijk was om naar de bovenste verdieping te komen waar de vrouw met een bedroefde stem op zei, ik werk hier al meer dan tien jaar en zelfs mij is dat nog niet gelukt.. oké, balen maar niet erg. Het begon al donker te worden dus op naar de kroeg! Wat een beetje jammer was is dat je in Amerika wel auto mag rijden of een shot gun kopen maar een biertje aan de bar bestellen, daar moet je toch echt 21+ voor zijn.. dus dat werd Ice tea blijkbaar kennen ze dat hier als IceD Tea wat dus letterlijk koude Earl Gray thee betekend! Niet te drinken! En ook gelijk de kleine Amerikaanse maat van meer dan een halve liter natuurlijk.. de barman had een beetje met me te doen dat ik geen beertje kon drinken terwijl ik zo ver van huis was en gaf me toen ik eindelijk dat immens grote glas koude thee achterover had weten te krijgen een gratis refill van het huis! Joepie.. daar zat ik nou echt op te wachten.. zijn bedoeling was goed dus uit beleefdheid heb ik het maar op gedronken en toen snel op de rekening gevraagd om een andere kroeg op te zoeken. De kroeg waar we toen belande was heel leuk ingericht met een heleboel oude Amerikaanse fietsen en veel steiger houten kasten, trappen, tafels enz. deze keer was ik van plan het anders aan te pakken eerst even een praatje maken en dan weer proberen. Na nog maar heel even gepraat te hebben en ik vertelde dat ik een zeeman en Nederlander was kreeg ik gelijk een grote pot bier van dat kleine barvrouwtje met de voorwaarde dat ik was moest vertellen over de reizen die ik gemaakt heb. Nou dat vond ik geen probleem!
De volgende dag terug op het schip was het tijd te helpen lossen! Ik krijg steeds meer verantwoordelijkheid! Ik mag tegenwoordig alleen rijden op de luikenwagen en krijg de leiding over het ballasten! Bij het ballasten horen ook de nodige berekeningen maar gelukkig is er een stabiliteitscomputer waar je de gegevens kan in tikken en binnen een seconde je antwoord hebt! Heel handig aan gezien je erg snel moet werken om de kapitein en de stuurman een actueel beeld moet geven van de diepgangen, welke tanks je hebt gevuld en wat de stabiliteit is. De diepgangen controleer je niet alleen met de computer maar je gaat ook de kade op om het zeker te weten. Diepgangen aflezen is toch net even anders dan op een maatbeker. Ge hebt te maken met golven wind en ook nog eens best ingewikkelde hoe ze merktekens hebben aangebracht. Maar na enige oefening was ook dit goed te doen!
Ik heb het nog ontzetten naar mijn zin aan boord alles lijkt nu zo normaal! Bijvoorbeeld om tijdens een alarm om 3uur uit je bed te komen, probleem te fixen, wat eten en weer verder slapen. Ik ben al bijna op de helft en de tijd vliegt voorbij! Ik weet wel dat het erg wennen gaat worden als ik straks terug ben maar dat is een zorg voor later voorlopig moet ik nog wel even!