Een laat verhaal.

Het is nu al weer een tijdje geleden dat ik een nieuw verhaal geschreven heb voor mijn blog maar dat betekend niet dat het rustig geweest is en ik niets heb mee gemaakt! Het terug denken aan dat warme en zonnige Casablanca is nu een stuk moeilijker want hier in het midden van zweden ligt er al een laagje ijs op het water! Toch kan ik me nog wel herinneren dat ondanks de lange tijd en de vele tegenslagen Casablanca toch ook niet verkeerd was! De eerste nacht dat we in de haven lagen was het gelijk al raak! Twee ‘stowaways’ (verstekelingen) aan boord, iets waar Casablanca bekend om staat! Op de dag dat Sinterklaas Nederland binnen kwam vonden we de twee verstekeling als twee echte zwartepieten boven op de schoorsteen! Helaas was ik vergeten om mijn schoen te zetten dus heb ik dit jaar niets gekregen. Tijdens ons verblijf in de haven van Casablanca ben ik 2 keer de wal op geweest. De eerste keer met de Chief Engineer en de andere leerling en de tweede keer alleen! Er was een duidelijk contrast tussen het oude en minder ontwikkelde gedeelte waar het vlees gewoon op de houten toonbank lag midden in de markt en het moderne bijna westerse gedeelte van de stad. Na wat uurtjes rond gekeken te hebben ben ik een drankje gaan drinken op een terrasje. Even later kwam er een Marokkaanse meneer naast me zitten druk bellend en weet ik het wat. Toen hij zijn telefoon neer legde begon hij tegen mij te praten. Hij begon in het Marokkaans maar toen hij aan mijn gezicht zag dat ik er geen woord van verstond zei hij, oh I’m sorry! What I mend was, those dumbass people! En begon een heel verhaal op te hangen wat er wel allemaal niet aan de hand was! Nee zeg, daar had ik nou net geen zin in dacht ik bij mezelf! Achteraf was het toch een heel leuk gesprek geweest en toen ik wilde betalen zei de barman dat er al betaald was. Blijkbaar had die meneer ook mijn rekening betaald! Nou dat vond ik wel erg tof van hem!
Na die week met nog wat ontmoetingen met stowaways waren we bijna klaar voor vertrek. Eerst nog een grondige zoektocht. Het hele schip werd uitgekamd. We kwamen tot de ontdekking dat er mensen in de free fall boat geweest waren en daar van alles uit meegenomen hadden.. voor dat je mag varen moet de gehele uitrusting compleet zijn. Heel toevallig had de scheepsagent nog wel een vriendje die dat soort spullen verkocht.. jaja.. alles bij elkaar kosten het meer dan 1000 euro om alles weer aan boord te krijgen! Duur grapje dus!
Onderweg van Casablanca naar Stettin (Polen) zijn we door het kiel kanaal gevaren. Zo als bijna iedereen in Nederland wel gemerkt heeft was er een behoorlijke storm aan de gang! In het kanaal vlak voor de sluis kreeg de wind ons te pakken en is de kapitein (en een loods op de brug) er niet in geslaagd om de bocht goed te maken. We klapte boven op een meer paal van een ferry terminal. De Duitse loods zei, Das ist nichts! Das ist nichst! Niet rapporteren niemand heeft het gezien! Tsjaa.. tot dat de stuurman met de foto’s van de boeg terug kwam.. ik kan wel zeggen, das nie best! Een deuk van een meter of 6! We mochten doorvaren naar de bunker steiger en daar kwamen de Duitse autoriteiten en Bureau Vititas aan boord. Na een hoop papier werk was er besloten dat we door mochten naar Stettin om daar een tijdelijke reparatie te laten doen tot het schip in juli volgend jaar het dok in gaat. Maar Wagenborg had besloten (omdat we na zweden weer naar de states varen) om het gelijk helemaal te later repareren.
Stettin is een redelijke grote haven met ook een redelijke grote stad er aan vast! Het lossen zou twee dagen gaan duren en dan nog zo’n 5 dagen voor reparatie. Er was dus genoeg gelegenheid om de wal op te gaan! Ondanks dat Polen bij de EU zit hebben ze nog geen euro’s! de wissel koers was 1:4,15 erg gunstig dus! Samen met de mede leerling ben ik een avond de wal op geweest en daar zijn we ook uit eten geweest. Er was alleen een probleempje.. de kaart was alleen in het pools beschikbaar! Daar was dus echt geen touw aan vast te knopen?! We hadden toch wel erg trek gekregen dus besloot ik om maar iets op goed geluk te gaan bestellen! Blijkbaar had ik gekozen voor steak! Nou dat ging er prima in! Onwijs mals vlees met een lekkere salade en natuurlijk wat patatjes! Na nog even de stad een beetje bekeken te hebben was het tijd om weer eens lekker te gaan feesten!
Tuurlijk moet ik ook nog wel veel werken op het schip maar het is vaak erg lekker om er even los van het schip te zijn. Want als je op het schip bent is er eigenlijk nooit een moment om je te vervelen. Er is altijd wel iets dat gedaan moet worden! Of het nou je hut opruimen is of de motor starten je blijft altijd wel bezig!
Het schip is nu net aangekomen in Vallvick (Zweden) de tempratuur is hier ruim onder het vriespunt, sneeuw en ijs overal! Wel een heel mooi gezicht, toch ben ik benieuwd hoe ik er morgen na een dag werken aan denk over denk! De zon is hier laat op en al om 3 uur middags onder dus de dagen zijn erg kort!