time flies when you're having fun!

We zijn nu bijna 3 weken veder na mijn vorige blogbericht. Ik heb weer van alles mee gemaakt in deze dagen! Hele leuke maar helaas deze keer ook iets dat ik niet zo heel leuk vond.

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen en beginnen met het minder leuke bericht. Er zijn mensen die zeggen dat vrijdag de 13e een dag is die ongeluk brengt. Ik geloofde er nooit zo in (en eigenlijk nog niet) maar toch zat ik deze vrijdag de 13e mooi ik het ziekenhuis. In drie of vier dagen tijd was mijn gezicht helemaal opgezet en zat onder de bulten! Ik wist echt niet wat me overkwam. Eerst dacht ik dat het door de droge lucht kwam, ik had daarom ook wat crèmepjes geprobeerd om mijn gezicht weer normaal te krijgen maar niets leek te helpen. De nacht van donderdag op vrijdag deed mijn huid zo verschrikkelijk veel zeer dat ik ‘s nachts 2 keer onder de koude douche ben gaan staan voor een beetje verlichting van de pijn. Er begon nu langzaam een belletje te rinkelen dat dit wellicht iets anders was en dat het misschien niet vanzelf over zou gaan. Ik had me voorgenomen om het nog een dag aan te kijken en als het nog niet beter werd maar met de kapitein te gaan praten. Helaas haalde ik dit niet. Die vrijdag ochtend vroegen er meerdere bemanningsleden; what’s wrong with your face? Of why is your face so fockedup today? Waarop ik antwoorden dat ik het eigenlijk ook niet wist. Toen ik in de machine kamer aankwam werd ik gelijk terug gestuurd om de 1e stuurman (de verantwoordelijke op medisch gebied aan boord) te gaan vragen wat er aan de hand was. De pijn op dit moment was vergelijkbaar met de pijn wanneer je een korstje van een wondje probeert af te trekken dat nog niet helemaal geheeld is maar dan over mijn hele gezicht. Nog voor dat ik bij de eerste stuurman was kwam ik de kapitein tegen hij keek me een beetje geschrokken aan en zij: ik ga de agent voor je bellen om je naar het ziekenhuis te brengen. Dat waren toen toch wel hele fijne woorden!
Toen de agent gearriveerd was gingen we naar het ziekenhuis. Een autoritje van ongeveer 20 minuutjes. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen melde de (scheeps) agent mij aan en vertaalde wat mijn klachten waren. Toen dat allemaal gelukt was zij hij dat ik moest wachten tot ik opgeroepen werd en wanneer ik klaar was naar de balie kon gaan om hem weer te laten bellen om mij op te halen. Ik keek even rond ik de volle wachtkamer en dacht, oh oh als dit allemaal voor mij is dan zit ik hier nog wel een paar uur! Daarom was ik ook erg verbaast toen ik na ongeveer anderhalve minuut werd opgeroepen.
Ik werd in een stoel neer gezet en er werd een standaard onderzoekje afgenomen (bloeddruk, hartslag, ademhaling ect.). Toen kreeg ik zonder ook maar enige waarschuwing een injectie in mijn bovenarm. Dat vond ik niet zo heel tof! Zeker niet toen ik vroeg: what is this and why you inject me with it?! En als antwoord kreeg: no english, no english. Hurry hurry follow please. Op dat moment wist ik echt niet of ik er nou wel zo goed aan zou doen. Maar goed het is een ziekenhuis en zo ver als ik weet ben ik niet allergisch voor medicijnen dus ik dacht dat komt wel goed. We liepen vrij snel verschillende gangen door tot we bij een kamer uit kwamen. Daar werd ik in een stoel gezet en voor dat ik het wist zat er een infuus in mijn arm! Er werd een één of ander medicijn toegediend en twee en een halfuur later kwam er eindelijk eens iemand vertellen wat er nou eigenlijk aan de hand was. Ik was ondertussen al lekker stoned en lacherig van de medicijnen. Ze denken dat het een allergische reactie geweest is. Ik zou echter niet weten waarvan. De behandeling was zo haastig omdat de reactie al onderweg was naar mijn luchtwegen. Ik was er dus gelukkig op tijd bij en na de voorgeschreven pillen en zalfjes te hebben gebruikt ben ik weer helemaal de oude!! Ook dit was weer een fantastisch avontuur! Naja achteraf dan..

Ja dan stop je heel even met je blog bericht schrijven om koffie te gaan drinken op de brug en dan ben je zo al weer een week verder! Man man man wat gaat de tijd hard! Morgen gaan we al weer varen! Dat zal wel weer even lekker zijn! Begrijp me niet verkeer, zo’n dok beurt is ontzettend leerzaam maar ook wel erg uitputtend. Ook het feit dat er zo veel volk rond loopt aan boord brengt een vermoeiend iets met zich mee.

Vanaf de 1e van de maand hebben we in het dok gelegen. Dat is dus alles bij elkaar zo goed als een hele maand. Tijdens de doking hebben we van alles gedaan! Op bijna ieder plekje op het schip is wel gewerkt. Van boven in de kraan tot onder de plaat (vloer) in de machinekamer. Komende 2 maanden zijn wel nog wel aan het opruimen en verven zo rotzooi is het. Ook mijn hut kan wel weer een goede schoon en opruim beurt gebruiken!

Ook de stad Tallinn is onwijs leuk! Een groot deel van de oude stad is bewaard gebleven en dat is toch wel erg leuk om te zien. Het idee erbij dat mensen daar aan gewerkt hebben in de 17e eeuw vind ik wel heel tof. Ook al hadden we dat niet de gelegenheid om wat cultuur te snuiven, toch hebben we veel van de stad gezien en wat leuke mensen ontmoet.

De leukste werkzaamheden (wat nu al weer een eeuwigheid geleden lijkt) was toch wel met het overhalen van de hoofdmotor! Alles ging los! Kop, zuiger, voering, drijfstang, krukaslager, hoofdaslager echt alles! Voor de inspectie van het krukaslager ben ik zelfs in de motor geweest! Wat een bizarre ervaring was dat!! Ook de monteur van Wärtsilä was een hele toffe gozer en zeker niet te beroerd om wat uit te leggen. Als je 1 vraag stelde kreeg je er wel antwoord op 10!

Ik had graag meer opgeschreven maar ik vind dit bericht wel al weer lang genoeg! Het dokken is voorbij dus met een beetje geluk krijg ik nu meer tijd om alles bij te houden! Morgen rond een uur of 9 vertrekken we richting Rundvick en zullen later(??) de haven van Kemi en Philidelphia aan doen. Ik heb al bijna 2 muren vol met foto’s maar als je nog een leuke foto hebt stuur die dan naar mijn privé mail zodat ik die kan uitprinten en aan de wall of shame kan toevoegen!